Moduł do obliczania wałów składa się dwóch części: geometrycznej i obliczeniowej.
W części geometrycznej można dobrać następujące elementy:
materiał, surowiec,
obroty,
pozycja w układzie i kierunek obrotów,
kształt i rozmiar wału,
łożyskowanie,
obciążenia,
karby.
Przy określaniu geometrii wałów użytkownicy mają do dyspozycji wiele cylindrycznych, stożkowych pełnych i drążonych segmentów. Istnieje również możliwość łożyskowania wału dowolną ilością łożysk. Dzięki czemu można także dokonać obliczeń statycznych.
Oprócz bezpośredniego definiowania sił i momentów obrotowych wraz z kierunkami ich działania, można także zastosować dodatkowe siły zewnętrzne, których źródłem mogą być koła zębate, napędy – sprzęgło/silnik lub dodatkowe obciążenia. W oparciu o obliczenia wytrzymałościowe w/g DIN 743 można brać pod uwagę wszystkie zdefiniowane w tej normie karby.
Po określeniu takich parametrów jak: geometria, łożyskowanie i obciążenie, program dokonuje obliczeń, które jako wynik podają oddziałujące siły na cały układ. Wyniki przedstawione są graficznie w postaci wielorakich diagramów, co ułatwia ich porównanie oraz lepszą ocenę. Dodatkowo istnieje możliwość prezentacji geometrii wału w formacie 3D.
W obliczeniach wytrzymałościowych przeprowadzana jest kompletna analiza statycznych wartości i granic wytrzymałości, całościowo oparta o normę DIN 743. Uzyskane dane (zabezpieczenia) wyświetlane są dla poszczególnego przekroju wału i oznaczane kolorami, przy czym kolor czerwony wskazuje na przekroczenie granicy wytrzymałości, zielony zaś określa zachowaną granicę. Na niebiesko zaznaczane jest trzykrotne przekroczenie dopuszczalnej granicy. Dokładne wartości określonych zabezpieczeń podawane są w polu tekstowym (wyników) lub można je odczytać bezpośrednio z rysunku za pomocą myszki.
Możliwe są również obliczenia sił krytycznych - zginania i skręcania z uwzględnieniem obciążeń, naprężeń o odkształceń.
Po zakończeniu obliczeń, można wygenerować protokół w formacie PDF lub HTML z opcją indywidualnej konfiguracji tzn., że użytkownicy mogą samodzielnie zdefiniować, które informacje (wyniki) czy też wykresy mają być zawarte w protokole.